B O Ş A N M A D A V A L A R I N D A D A V A L I N I N İ T İ R A Z H A K K I V E B U H A K K I N S I N I R L A R I
Yukarıda örneklediğimiz kararlar ışığında Yargıtay itiraz hakkının
kötüye kullanılması sayılan davranışları ağır hakaret edenin itirazı,
müşterek konuttan kovanın (birlikte yaşamaktan çekinenin) itirazı
başlıkları ile değerlendirmiştir. Bu kararlara ek olarak Yargıtay
yerleşik uygulamalarında davalının diğer haklı olmayan sebeplerle
boşanmaya karşı çıkmasını da hakkın kötüye kullanılması olarak
saymaktadır. Bunun yanı sıra Yargıtay evlilik birliğini kurtarmak
isteyenin itirazını, yabancı mahkemede boşanma kararı almış
olanın, hakkı olduğu halde boşanma davası açmayanın, çelişkili
davranış içinde olmayanın ve diğer davranışlarda bulunanın
itirazını hakkın kötüye kullanılması
olarak yorumlamamaktadır.
5
Sonuç olarak hakim boşanma davasında davalının boşanmaya
itiraz etmesi durumunda öncelikli olarak tarafların kusur oranlarını
sonra da davalının davaya itiraz ederken iyi niyetli olup olmadığını
ve evliliğin devamında çocuklar ve davalı eş için herhangi bir yarar
kalıp kalmadığını araştırarak karar verecektir. Hakimin takdirine
bırakılan bu husus kimi zaman karar verilirken uygulamada
subjektif olarak değerlendirilmekte veya itiraz edenin kötü niyeti
yargılama süresince anlaşılamamakta, evlilik birliğini sürdürmenin
taraflar ve çocuklar açısından hiçbir fayda sağlamamasına rağmen
hakim tarafından verilen boşanmanın reddi kararı uzun yıllar çiftler
için ciddi sıkıntılar yaratmaktadır.
Bu nedenlerle itiraz hakkının kötüye kullanılması hususunda
iyi niyet ve kötü niyet değerlendirilmesinin sadece hakimin takdir
yetkisine ve Yargıtay içtihatlarına bırakılmasındansa kanun
koyucunun bu çerçevede düzenlemeler yapması, fiili durumlarda
ortaya çıkan karışıklık ve sıkıntıların önlemesinde daha etkili
olacaktır.
83
Ü N S E V E R
X X X
5
Ömer Uğur GENÇCAN, Boşanma Tazminat ve Nafaka Hukuku, sayfa 305-308,
Yetkin Yayınları, Ankara 2008
