Bu düzenlemenin daha iyi anlaşılması için kanunun gerekçesinde
yer alan açıklamayı da değerlendirmek yerinde olacaktır:
“… Yine 6570 sayılı Kanundan farklı olarak niteliği gereği
geçici kullanıma özgülenmiş taşınmazların altı ay ve daha
kısa süreyle kiralanmaları da kapsam dışı bırakılmıştır.
Niteliği gereği geçici kullanıma özgülenmiş taşınmazlara
örnek olarak, yazlık, otel odası, motel, pansiyon ve bunlara
benzer yerler
gösterilebilir. Bir taşınmazın bu niteliği
konusunda ortaya çıkan uyuşmazlığın, somut olaydaki durum
ve koşullara göre hâkim tarafından çözümlenmesi
gerekecektir.”
Görüldüğü üzere TBK düzenlemelerinde bir taşınmazın
kiralanmasında hukuki anlamda
“kira ilişkisi”
kurulabilmesi için
bu taşınmazın geçici kullanıma özgülenmiş otel, pansiyon, yazlık vb.
olmaması
gerekecektir. Bir başka deyişle Kanun
“otel, pansiyon,
yazlıkların bedeli karşılığı maliki dışındaki kişilerce kullanımlarında
kira ilişkisi olmaz”
demektedir.
Kanunun bu düzenleme ile neyi amaçladığı açıktır: Konut kirası
6 aydan daha kısa süreli geçici kullanım halleri için söz konusu olan bir
kavram değildir. Kanunun sadece
“lafzi”
anlamları ile sınırlı kalarak
değerlendirirsek dahi geçici kullanım amaçlı
“kısa süreli kira”
modelini
Türk Borçlar Kanunu’na uygun bir durum olarak göremeyeceğimiz açıktır.
Daha açık söyleyişle: Mevcut durumda konutların turistik amaçlı seyahat
edenlere bedeli karşılığında kısa süreli kullandırılması faaliyetinin
hukuken kira ilişkisi sayılması mümkün değildir.
“Herkes, haklarını kullanırken ve borçlarını yerine getirirken
dürüstlük kurallarına uymak zorundadır. Bir hakkın açıkça
kötüye kullanılmasını hukuk düzeni korumaz.”
hükmünü taşımaktadır.
82
T U R İ Z M D E H A K S I Z R E K A B E T : K O N U T G Ö R Ü N Ü M L Ü S A H T E K O N A K L A M A İ Ş L E T M E L E R İ
Ü N S E V E R
X X I X
Türk Medeni
Kanunu’nun
2. maddesi
